Cuma gecesi. Kutu odamda, müzik dinliyorum. Bugün aklımdan şunlar geçti:
1) Kendime güzel ayakkabılar alayım da yazın güzel ayakkabılarımı giyeyim.
2) Güzel güzel fotograflar çekileyim de facebookuma koyarım.
3) Sivilcelerim azıttılar, mayonezi artık bırakayım.
Vs. vs.
Peki hiç kimsenin yaşamadığı bi yerde olsaydım. İsteyecek miydim yine bunları? Güzel ayakkabıları napayım kim görecek? Facebooka koyduğum fotografı kim görecek.? Sivilcelerimi kim bilecek ulan? Demek ki bütün bu insansı isteklerin sebebi de başka insanlar. Öyle mi?Düşüneyim: evet öyle. Issız adaya düşen birinin maymunlara kendini beğendirmek için muz ağacı yaprağını öyle değil de böyle takması düşünülemez herhalde.
Peki tamam. Ama bizim, toplumda bunları istememizdeki mantık ne?
Lan varya çözdüm ben. Hiç yazı yazmaya, üstünde düşünmeye falan gerek yok. Anladım ki ben de daha bunları hiiiç aşamamışım. Felsefeyle falan ilgileniyorum bi de. Ahh ah. Kesin hiçbir zaman da aşamam bu ''toplumsal each other beğendirme mekanizmasını''. Vay be. Beyinlerimiz öylesine kabuk tutmuş ki artık kabuğun arkasını bilsek de kıramıyoruz onu. Vay be. I am just going to fuck myself. Bye.
Merhaba,
YanıtlaSilSayfanızı uzun zamandır güncellemediğinizi fark ettim. Eğer alan adını kullanmak istemiyorsanız biredip.blogspot.com adını bana devredebilir misiniz?
Teşekkür ederim.